Życie... Czymże jest... Czy ma sens, cel? Nie boję się tych pytań, choć trudno znaleźć na nie odpowiedź (czy to w ogóle możliwe?). Poniżej garść cytatów ludzi, którzy też nie bali się szukać... W jakiś sposób, oczywiście niedoskonały, cytaty te oddają też moje poglądy, rozterki, wątpliwości..

• Sapere aude! - nie bój się myśleć
  I. Kant
• Zatrzymaj się na chwilę, odetchnij pięknem tego świata, zatrzymaj się na chwilę, zauważ obok siebie siostrę i swego brata, zatrzymaj się na chwilę, zastanów się co w sercu kryjesz, zatrzymaj się na chwilę zastanów się kim jesteś i po co żyjesz Anonim
• Wierzę w naturę człowieka. Ona daje nam wrodzoną moralność, która niekoniecznie musi się różnić od moralności opartej na podstawach religijnych. Człowiek od urodzenia posiada zdolność do empatii, współodczuwania z innymi ludźmi. Złość i wściekłość, tak samo jak współczucie i miłość, są częścią naszej natury. Znajdują się one w naszych genach. (...) Możemy kochać, bo ewolucja stworzyła nas istotami społecznymi. (...) Jedyną rzeczą, jaka się liczy, jest unikanie cierpienia. To po prostu żadna frajda, że urodziliśmy się tak drastycznie nierówni. Należy robić wszystko, co możliwe, by jakoś złagodzić nasz los
  J. D. Watson
• Albowiem bez posiadania ideałów, jakichś naczelnych zasad w życiu, spajających inne, poszczególne cele życiowe, sztuka życia jest właściwie niemożliwa
  T. Kotarbiński
• Że prawość, męstwo, dobre serce godne są szacunku a oszukaństwo, głoszenie kłamstw ze strachu, znęcanie się nad słabszym - godne pogardy, to jest równie oczywiste, jak to, że cukier jest słodki a sól słona. I nie potrzeba żadnych uzasadnień pozaludzkich, pozaspołecznych, aby ująć, rozwinąć i utwierdzić w umysłach klarownie myślących treść istotną etyki racjonalnej, wspólnego dorobku i filozofów, i prostych ludzi serca i czynu. Jeśli komuś się zdaje, że mądrość życiowa wymaga objawienia bożego, wiedzy nadprzyrodzonej, wiary w życie pośmiertne, myli się on tak samo gruntownie i dogłębnie, jakby się mylił ktoś, kto by uważał racje tego rodzaju za potrzebne do rozumnego uprawiania rzemiosła, zawodu, gospodarstwa
  T. Kotarbiński
• Etyka i moralność nie zależą od takiej czy innej religii. To tylko religie przywłaszczają sobie pewne pojęcia moralne, obowiązujące w danym środowisku: sankcjonują je i głoszą. Straszną jest rzeczą, że gdziekolwiek człowiek się urodzi, pewne twierdzenia zostają mu wpojone w dzieciństwie wraz zapewnieniem, że nigdy nie będzie mógł wątpić na ich temat, pod karą utraty wiecznego zbawienia. Krótko mówiąc, bardzo mało ludzi umie myśleć, ale jakiś pogląd chce mieć każdy. I cóż pozostaje tu innego, jak przejąć gotowy pogląd od innych, zamiast wypracować go samemu?
  A. Schopenhauer
• Żyj tak, byś mógł powiedzieć Bogu w dniu Sądu Ostatecznego: Byłem bardzo dobrym człowiekiem, chociaż w Ciebie nie wierzyłem
  K. Vonnegut
• Brak przekonania o pozagrobowej sprawiedliwości, karzącej nieprawość i wynagradzającej cnotę, w moim pojmowaniu zwiększa odpowiedzialność za to, co dzieje się w naszej obecności
  St. Lem
• Ze względów moralnych jestem ateistą – uważam, że rozpoznalibyśmy stwórcę poprzez jego stworzenie, a świat wydaje mi się stworzony w tak bolesny sposób, ze wolę wierzyć, że nie został stworzony przez kogoś, niż wierzyć, ze ktoś stworzył go celowo
  St. Lem
• Słowo ma znaczenie poznawcze wtedy i tylko wtedy, gdy odnosi się, bezpośrednio lub pośrednio, do doświadczenia. Rozumiemy je, gdy potrafimy go użyć w zdaniu rozstrzygalnym przez doświadczenie
  D. Hume
• Człowiek może być również moralny bez religii, ponieważ większość ludzi ze swoją religią i mimo jej, żyje i postępuje niemoralnie
  L. Feuerbach
• Grób człowieka jest kolebką bogów
  L. Feuerbach
• Szczęście to jedyna rzecz, którą się mnoży, gdy się ją dzieli
  A. Schweitzer
• Zwierzę drzemie w każdym z nas, choć nie wszyscy mamy tego świadomość
  W. Suworow
• Przyjmowanie bez żadnego uzasadnienia twierdzeń, które uważa się za ważne jest nierozumne, jeśli wolno użyć humanistycznego zwrotu, niegodne człowieka
  J. Bocheński OP
• Jeżeli jestem wierzący, moja odpowiedzialność ogranicza się do wykonania instrukcji etycznych obowiązujących mnie w mojej religii. Jeżeli zaś jestem w pełni wolny, nie ograniczają mnie normy żadnej religii, za swoje czyny biorę pełną odpowiedzialność. Jeżeli stoję przed ważnym wyborem etycznym, słucham siebie i swego rozumu, otwieram się bez ograniczeń na drugiego człowieka. Mogę w pełni suwerennie decydować o swych czynach i w pełni za nie odpowiadać. To wcale nie znaczy, że muszę podjąć decyzję inną lub przeciwną tej, którą wskazuje religijna norma. Ale ta norma nie ogranicza mnie w moich wyborach
  A. Kalbarczyk
• Śmierć jest ceną, jaką płacą najwyżej uorganizowane istoty za swą ewolucję. Świadomość śmierci jest ceną, jaką płaci człowiek za ewolucję swego intelektu
  W. Kunicki-Goldfinger
• Świat nie naigrawa się z nas, ale nie wie, że na nim jesteśmy
  H. Eilstein
• Nic nie jest niezmienne prócz przyrodzonych i niezbywalnych praw człowieka. Prawa do życia, wolności i dążenia do szczęścia
  T. Jefferson
• To właśnie stosunek do słabszych jest tym, co odróżnia kulturę od natury
  M. Kornak
• Wiara w autorytety powoduje, że błędy autorytetów przyjmowane są za wzorce
  L. Tołstoj
• Nie trzeba kłaniać się Okolicznościom, a Prawdom kazać, by za drzwiami stały
  C. K. Norwid
• Wiara to wygoda - myślenie to wysiłek
  L. Marcuse
• (...) a Gniew twój bezsilny niech będzie jak morze
  ilekroć usłyszysz głos poniżonych i bitych
  niech nie opuszcza cię twoja siostra Pogarda
  dla szpiclów katów tchórzy (...)
  Z. Herbert
• Szczęście nie jest dziełem przypadku, ani darem bogów. Szczęście to coś, co każdy z nas musi wypracować dla siebie samego
  Erich Fromm
• Po to żeby były góry, muszą istnieć doliny. Problemy są jak ćwiczenia, które trzeba odrobić, aby się czegoś nauczyć
  Marek Kamiński, polarnik
• Najważniejszą rzeczą, jest nie to, by osiągnąć cel, tylko zawsze być w drodze, zawsze w drodze...
  Fridtjof Nansen
• Żyj z całych sił...
  ... bo nie jesteś sam
  Idź własną drogą
  bo w tym cały sens istnienia
  żeby umieć żyć...
  bez znieczulenia...
  piosenka zespołu Dżem
• A jeśli się zastanowimy, doktryna o następnym życiu nie jest wcale tak podnoszącą na duchu ideą, ponieważ z konieczności dewaluuje życie na ziemi. Przypomnij sobie najsłynniejszych ludzi w niedawnej historii, którzy działali w oczekiwaniu na nagrodę w życiu przyszłym: konspiratorów, którzy porwali samoloty 11 września. Pomyśl także, dlaczego przypominamy sobie czasami, że "życie jest krótkie". Jest to bodziec, by wyciągnąć rękę w geście miłości do kogoś bliskiego, by zakopać topór bezsensownego sporu, użyć czasu produktywnie, zamiast go roztrwonić. Twierdzę, że nic nie nadaje życiu więcej sensu niż zdawanie sobie sprawy z tego, że każdy moment świadomości jest cennym i kruchym darem.
  S. Pinker
• Z czego rezygnuje abstynent? Abstynencja jest rezygnacją, ale rezygnacją z czego? Próba odpowiedzi prowadzi nas do kwestii działania alkoholu. Zapewne abstynencja będzie polegała na wyrzeczeniu się tego wszystkiego, co daje człowiekowi alkohol. Jedni powiedzą, że daje zmianę samopoczucia i zapewnia regulację uczuć, inni stwierdzą, że łagodzi stresy i oddala problemy... Przecież rezygnuje się z potężnego narzędzia autoregulacji, a nawet kto wie, może i afirmacji życia! Gdzie tu zysk? Czy nie jest dobrze posiadać jakieś "różowe okulary" na różne okoliczności? Czy nie warto mieć instrument do retuszowania rzeczywistości, skoro może to podwyższyć nasze zdolności adaptacyjne? Tak, w tym wymiarze abstynencja jest rezygnacją z czegoś, co ma rzeczywisty, a nie tylko domniemany walor. Osobiście jestem abstynentem z gatunku takich, którzy zdają sobie sprawę z tego, co tracą. Mógłbym wyliczyć niemało realnych pożytków, do których będąc abstynentem nie mam dostępu. Tak prosta i skuteczna metoda unikania pewnych cierpień, picie alkoholu - pozostaje dla mnie nieosiągalna. Rzeczywistość taka, jaka jest, dociera do mnie bezpośrednio, bez znieczuleń, zniekształceń czy zasłon pochodzących od chemicznej substancji... I tu dochodzimy do sedna problemu, a mianowicie do istoty abstynencji jako zgody na rzeczywistość, na kontakt z nią pełny, otwarty, bez zniekształceń. Nierzadko oznacza to kontakt z cierpieniem, od którego nie ma prostej ucieczki. Abstynencja jest więc wyborem rzeczywistości (prawdy) oraz tego, do czego pełny kontakt z rzeczywistością nas prowadzi. Jeśli jestem zainteresowany tym, co rzeczywistość niesie, będę skłonny kontaktować się z nią trzeźwym umysłem; jeżeli się jej boję, a zwłaszcza boję się ukrytej w niej grozy śmierci, będę szukać zasłon i zniekształceń. Abstynencja w świetle tych ustaleń pojawia się jako dojrzałe uznanie wartości świata, życia, swojej drogi i swojej egzystencji takimi, jakie są.
  Krzysztof Wojcieszek, psycholog i filozof
• Abstynencję można by zatem zdefiniować jako dobrowolne i całkowite wyrzeczenie się alkoholu jako używki, względnie jako napoju. Definicja ta stawia problem abstynencji od razu na właściwej płaszczyźnie. Nie chodzi w abstynencji o zasadnicze wyrzeczenie się alkoholu jako takiego, ale o wyeliminowanie zwyczaju picia alkoholu dla przyjemności jako używki... Zwróćmy jeszcze uwagę na indywidualne wartości abstynencji dla kształtowania osobowości i charakteru ludzkiego... Abstynencja dla rozwoju osobowości ma jeszcze to duże znaczenie, że pomaga człowiekowi w warunkach dzisiejszego życia zachować godność, odrębność i samoistność swojej osobowości. Postawa abstynencka może w dużym stopniu przyczynić się do wytworzenia i umocnienia indywidualnej i samodzielnej postawy wewnętrznej. Abstynencja domaga się bowiem ciągłego działania wbrew przyjętym w danym środowisku opiniom i zwyczajom...Z tym łączy się wyrobienie odwagi moralnej, odwagi wyznania swoich wewnętrznych przekonań wbrew opiniom środowiska. I to jest rzecz ogromnie doniosła w dzisiejszym życiu. Zagubienie swej osobowości w masie to jedno z największych niebezpieczeństw, jakie zagraża dzisiejszemu człowiekowi.
  ks. Franciszek Blachnicki, twórca Krucjaty Wyzwolenia Człowieka
• Ludzie - nie sprzedawajcie swych marzeń
  Nie wiadomo co się jeszcze wydarzy
  W waszych snach
  Może taka mała chwila zadumy
  Sprawi, że te marzenia pofruną
  Jeszcze raz
  ?
• Człowiek szuka miłości, bo w głębi serca wie, że tylko miłość może uczynić go szczęśliwym
  Jan Paweł II

Jeśli lektura powyższych zdań zainspirowała Cię do przemyśleń, zmusiła do rewizji swoich poglądów, a może zbulwersowała... to zapraszam do dyskusji.